شخصی که در یکی از شهرهای ایران عنوانی داشت، نزد فقیه عارف، آیةالله‌العظمی‌ سیدرضا بهاءالدینی‌ قدس‌سره آمد و از معظم‌له درخواست نصیحت و راهنمایی کرد.

حضرت آیةالله بهاءالدینی‌ قدس‌سره گفتند: سعی کنید در زندگی مشرک نباشید. اگر توانستید به این مرحله برسید، همه کارهای شما اصلاح می‌شود، این بهترین نصیحتی است که می‌توانم بکنم.

آن شخص گفت: آقا! دعا کنید.

حضرت آیةالله‌ بهاءالدینی فرمودند: آدم شو! تا دعا در حق تو تأثیر کند وگرنه دعا بدون ایجاد قابلیت، فایده‌ای ندارد.

او گفت: امسال مکه بودم. برای شما هم طواف کردم.

آقا فرمودند: ان‌شاءالله سعی کن آدم شوی! تا طواف برای خودت و دیگران منشأ اثر باشد.

در این‌جا یکی از همراهان آن شخص که گمان کرد آقا او را نمی‌شناسد، گفت: حاج آقا! ایشان فلانی هستند که در فلان شهر مسؤلیت دارند و خدمات ارزشمندی انجام داده‌اند.

حضرت آیةالله‌ بهاءالدینی فرمودند: چرا متوجه نیستید چه عرض می‌کنم؟ باید آدم شود تا این‌ها برای او نافع باشد. دست از هوی و هوس بردارد. خود را همه کاره نداند. نقشه برای خراب کردن افراد و غلبه بر دیگران نکشد. باید دست از کلک‌بازی بردارد! آن وقت است که طعم ایمان را می‌چشد، ورنه همه این‌ها ظاهرسازی است!

منبع: ناگفته‌های عارفان و داستان‌هایی از علما